Interneringskamp Sellingerbeetse (ook wel De Beetse genaamd) werd in 1935 opgezet als werkverschaffingskamp waar werklozen uit heel Nederland naar toe gingen om de heidevelden te ontginnen. In januari 1942 arriveerden 400 Joodse mannen uit Amsterdam in dit kamp. Ze werkten er als landarbeider.
Op 2 oktober 1942 werden de kampbewoners te voet naar het station in Stadskanaal gebracht, vandaar gingen ze naar Westerbork en via Westerbork naar Auschwitz, waar de meesten omkwamen.
In 1944 kwamen er nieuwe bewoners, variërend in leeftijd van 17 tot 40, en zij moesten werken bij boeren in de buurt. Toen dit werk in december 1944 voltooid was, werden ze naar Duitsland gebracht als dwangarbeider.
Na Dolle Dinsdag – in september 1944 – waren veel NSB’ers naar Duitsland gevlucht en een deel van hen naar Lüneburg. Toen de situatie wat rustiger werd kwamen deze NSB’ers op bevel van Mussert terug naar Nederland en honderden vrouwen en kinderen werden tijdelijk in De Beetse ondergebracht.
Na de oorlog werd op 1 augustus 1945 het kamp ingericht als “Bewarings- en Interneringskamp Sellingerbeetse” waar honderden NSB’ers en SS’ers werden opgesloten. Het kamp werd op 15 augustus 1948 gesloten. Op een na (foto) werden alle barakken afgebroken. Deze barak is de voormalige woning van de kampcommandant.
laatst bijgewerkt:
17 september 2019