door Max.C.van.der.Glas.
Het moet ergens rond de jaren vijftig zijn geweest dat dit gebeurd is.
Zoals gebruikelijk gebruikelijk gedurende het voetbalseizoen, gingen mijn vader, mijn broer en mijn persoontje naar het voetbal. De ene week speelde Ajax thuis in “de Meer” en waren we daar te vinden en de andere week in het grote “Olympisch stadion” waar Blauw-Wit zijn thuiswedstrijden speelde. ’n Bepaalde voorkeur bestond er niet zo zeer bij ons, ondanks dat mijn oom Dirk de Bruin, in Amsterdam beter bekend als “ome Dirk” voorzitter, maar vooral “geldschieter” was, bij Blauw Wit.
Meestal namen wij vanaf het Victorieplein een taxi naar Olympisch stadion, maar naar Ajax reden we vaak mee met “Schwapie”. Eigenlijk was zijn naam Schwaab, die voor de oorlog, zelfs Nederlands kampioen turnen was geweest. Deze “schwapie” was zo’n fanatieke Ajax aanhanger, dat zelfs zijn auto rood-wit was gespoten.
Nu was het de gewoonte van mijn broer en ik, om als mijn ouders nog sliepen op zondag, koffie te zetten en de ontbijttafel klaar te maken, daarna hen te roepen om aan tafel te komen, want alles was al klaar!!
Echter deze morgen waren Jacq. en ik al zeer vroeg op, nerveus of wij zelf moesten spelen, want er was die zondag de “grote derby” Ajax-Blauw Wit in “de Meer”. Wij kwamen op het lumineuze idee om alle klokken in huis EEN uur vooruit te zetten, zodat onze ouders eerder zouden opstaan. Alles liep op rolletjes, zoals we gepland hadden en na het ontbijt ging mijn vader, zoals gebruikelijk op zondagmorgen, naar café “de Laat” op de hoek van de Vechtstraat en Stalinlaan (die toen nog zo heette), waar met vrienden uit de buurt, buiten zaken, ook gebiljart, geklaverjast en in het achterkamertje gepokerd werd, Max Tailleur er zijn moppen rondstrooide, maar hoofdzakelijk werd er over voetbal gesproken en met name Ajax.
Tegen enen keerde mijn vader dan naar huis voor de lunch, edoch… !!!
Deze keer kwam hij niet op de gebruikelijke tijd naar huis en om kwart over een, half twee,mijn vader was er nog steeds niet. Wij begrepen er niets van en ook mijn moeder stond er verloren bij en eindelijk kregen mijn broer en ik de opdracht om papa uit de “kroeg” te halen.
De goeie man die alleen ranja en koffie of thee dronk, begreep er niets van toen wij daar aankwamen. Het is pas kwart voor een zei hij, ik kom zo. Nee riepen wij in koor, het is al bij tweeën en de wedstrijd begint over ’n kwartier!!!! De brave man was zo goed,dat hij met ons mee kwam.
Thuis gekomen begon mijn moeder tegen hem uit te varen, waar hij wel bleef en of zijn vrienden belangrijker waren en voor zijn zoons gingen. Als bij toverslag kwam het in mij op dat mijn vader gelijk had en dat het pas tegen enen liep. Niet de consequenties overziend, van de consternatie die mijn broer en ik teweeg hadden gebracht, riep ik in mijn onschuld, “oh jee,dat is waar ook, Jacq en ik hebben alle klokken vanmorgen een uur vooruitgezet, zodat jullie eerder het bed uit zouden komen”!!!! Wat daarna volgde zal ik U besparen, de humor er van zagen zij NIET in, maar Ajax-Blauw-Wit hebben wij NIET gezien.
bron:
anekdote Max.van.der.Glas 16 dec 2012, ,met vriendelijke toestemming.
gepubliceerd:
22 april 2016
laatst bijgewerkt:
11 maart 2023