Sylvain Albert Poons werd in Amsterdam geboren op 21 februari 1896 en overleed in Amsterdam op 26 november 1985. Hij was het jongste kind van Salomon (Sam) Poons (Den Haag, 22 augustus 1859 – Amsterdam, 18 juni 1932) en Elisabeth (Elise) van Biene (Amsterdam, 4 oktober 1864 – Amsterdam, 2 april 1931). Vader was toneelspeler en operazanger en mededirecteur van de Plantage Schouwburg, moeder was toneelspeelster, pianiste en werd geroemd om haar letterkundige capaciteiten.
Sylvain had een ouder zus, Fanny Ella (Faniëlla) (Amsterdam, 29 oktober 1889 – Amsterdam, 5 december 1968) die operazangeres was, een ouder broer Mozes (Max) (Amsterdam, 19 januari 1893 – ?). Sylvain trouwde met Elisabeth Geis (Amsterdam, 28 juni 1898 – Amsterdam, 22 jan 1975) en kreeg een dochter Elisabeth Cornelia (Amsterdam, 1 juni 1922). Na de oorlog woonde Sylvain op de Nieuwe Prinsengracht 7-2.
Sylvain Poons’ carrière begon in 1912, toen hij bij het gezelschap Colnot en Poons (zijn vader, Salomon) in dienst trad. Hij trad toen op in de Plantage Schouwburg en in de oorlog trad Sylvain op met het Joodsch Kleinkunstensemble in de Joodsche Schouwburg, nu bekend als Hollandse Schouwburg.
Sylvain speelde door in 1941 en 1942 bij het Joodsche Kleinkunstensemble, ging in onderduik en overleefde de oorlog. Na de oorlog kwam hij weer terug in een groot aantal stukken en was ook op de TV te zien. In 1945 speelde hij in het stuk De Grote Schoonmaak, een komisch antifascistisch stuk dat door hemzelf was geschreven. Hij speelde vaak de Joodse schlemiel, zoals de rol van Abraham Mossel in De Kleine Waarheid, en hij trad vaak op met andere Joodse artiesten, zoals Heintje Davids.
In 1958 nam hij met Oetze Verschoor de Zuiderzeeballade op, waar hij nu nog bekend om is. Van het toneel na hij afscheid in 1967, met het toneelstuk Getrouwd….. of niet? Hij was daarna nog wel te zien op TV. De creatie waarmee hij het bekendst werd was wellicht “Goocheme Sally met de roomijskar”, naast zijn rol in “De Kleine Waarheid”. In 1973 stopte Poons met optreden vanwege zijn gezondheid. Hij werd onderscheiden tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. De tachtiger jaren waren moeilijk voor Sylvain, hij trad nauwelijks nog op en ging gebukt onder grote somberheid. Hij was in de zeventiger en tachtiger jaren vrijwel dagelijks te vinden in café De Magere Brug, waar hij, zoals hij zelf zei, bij het meubilair hoorde.
Onder artiesten was zijn bijnaam Wijntje – in het Jiddisj Amsterdams werd Sylvain uitgesproken als Sylwyn, en daarvandaan werd het Wijntje.
Poons woonde, grotendeels vergeten door het publiek en na het overlijden van zijn tweede vrouw Ilse Becker, zijn laatste jaren in verzorgingstehuis De Amstelhof (nu H’art museum).
bron:
bijnaam Sylvain: lezer van de website,
wikipedia, poons family tree,
akevoth.org
Het Vrije Volk, 28 nov 1985, Sylvian Poons (89) overleden.
Elise Poons – Biene, “Nieuw Israelietisch weekblad”. Amsterdam, 10-04-1931, p. 6. Geraadpleegd op Delpher op 18-03-2024, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010858664:mpeg21:p006.
gepubliceerd:
3 mei 2016
Laatst bijgewerkt:
18 maart 2024