Misschien is het inmiddels 20 jaar geleden dat ik Saul Groen (1939) eens ontmoette en we in gesprek raakten, en nog niet zo lang geleden zag ik dat zijn zaak op de Ferdinand Bolstraat 8, tegenover de bierbrouwerij van Heineken, verbouwd werd. “Hij zal toch niet….”, en dat was wel zo. Saul bleek al in juni 2016 overleden te zijn en werd in Israël begraven. Het interview dat ik graag wilde, is er nooit meer van gekomen.
Saul was een begrip in muziekminnend Amsterdam. De zaak bestond sinds 1967 en was een van de weinige locaties waar bladmuziek te koop was en toen hij daar mee stopte, en ook Broekmans & Van Poppel naast het concertgebouw het bedrijf beëindigde, werd de aanschaf van bladmuziek in Amsterdam erg moeilijk. Saul was gespecialiseerd in bladmuziek van de zeventiende en achttiende eeuw. In 1977 overwoog Saul, volgens een interview, serieus om een filiaal van de zaak in Jeruzalem te beginnen.
Saul Bernard Groen was een van de kinderen van textielhandelaar Meijer Groen (Amsterdam, 3 juni 1906 – Ramat Hasharon, 30 januari 1985) en Betsie van Straten (Amsterdam, 20 december 1907 – Auschwitz, ). Saul had een jongere broer die Bernard Samuel heette. Het gezin woonde aan het begin van de oorlog op de Zoomstraat 66-1, Saul en zijn broer groeiden tijdens de oorlog op in onderduikadressen, waaronder te IJmuiden. Na de oorlog trouwde vader Meijer met Anna Rozelaar (Amsterdam, 18 april 1916 – Herzliya, 27 februari 2005) en met haar kreeg hij nog twee zonen.
Het verhaal over Saul is niet compleet. Wat gebeurde er tijdens de onderduik, waar was die, en waarom werd moeder gepakt. Hoe was het om na de oorlog verder te gaan. Het zijn vragen die in een interview gesteld hadden kunnen worden, wellicht weten lezers van de site meer. Uw antwoord is welkom via deze link.
herinneringen
H. van Lier: “Ik ontmoette Sal Groen toen ik voor korte tijd naar school ging op De Werkplaats – ook gekend als de Kees Boeke School in Bilthoven. Wij zaten in de zelfde groep en op de een of andere manier herkende hij in mij een verwante geest en zo trokken we een beetje met elkaar op. Het zal in het najaar 1955 geweest zijn. Arme Sal stierf zo’n beetje van de zenuwen en dat was te ruiken, hij was druk in de weer om sociaal en erkend te zijn maar dat lukte slecht. (Ikzelf had het ook moeilijk op de Werkplaats en ik heb alle moeite gedaan om daar snel weer weg te komen; dat is gelukt.) Later ben ik Sal weer regelmatig tegengekomen in het Amsterdamse, dat was niet zo vreemd want ik had veel te maken met mensen uit de Oude Muziek die allemaal bladmuziek kochten bij Saul B. Groen en diens steun en toeverlaat in ‘de zaak’, Meindert. Ik was – en ben – ook bevriend met de beide dames, beide cellisten, die hoog boven de winkel woonden. Zo kwamen Sal en ik elkaar regelmatig tegen. Sal is een belangrijke factor geweest in de zogenoemde renaissance van de Oude Muziek. Hij was niet alleen handelaar, hij was ook uitgever en hij zorgde dat alle materiaal op het terrein van zijn specialisatie beschikbaar was. Hij werd zeer gewaardeerd en dat is hem niet ontgaan – hij kon daar van genieten”.
Saul verkocht in zijn zaak niet alleen bladmuziek maar ook langspeelplaten.
bron:
Peter van der Lint, Een eerbetoon aan het pionierswerk van Saul B. Groen in Trouw, 4 februari 2018.
Stadsarchief Amsterdam, Archiefkaarten Amsterdam 1939-1960, archiefnummer 30238, inventarisnummer 288
“Muziekuitgever Saul Groen wil filiaal in Jeruzalem door Leo Hoost”. “Nieuw Israelietisch weekblad”. Amsterdam, 1977/11/04 00:00:00, p. 13. Geraadpleegd op Delpher op 14-01-2020, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010860322:mpeg21:p013
Kemal Rijken, Bladmuziekverkoper Saul B. Groen overleden op www.jonet.nl (16 augustus 2016).
langspeelplaten, met dank aan P. (email 9 december 2024).
illustratie:
“Muziekuitgever Saul Groen wil filiaal in Jeruzalem door Leo Hoost”. “Nieuw Israelietisch weekblad”. Amsterdam, 1977/11/04 00:00:00, p. 13. Geraadpleegd op Delpher op 14-01-2020, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010860322:mpeg21:p013
gepubliceerd:
14 januari 2020
laatst bijgewerkt:
9 december 2024