Salo (Siegfrid Salomon) Carlebach (Leipzig 10 november 1919 – Auschwitz 30 september 1942) was geen Amsterdammer, maar een Duitser en hij werd geboren in Leipzig op 10 november 1919. Hij woonde voor en aan het begin van de oorlog wel in Amsterdam, te weten op de Oranje Nassaulaan 45h. Het is aannemelijk dat zijn ouders naar Nederland gevlucht waren.
Salo was onderwijzer van beroep en was al voor de oorlog in het jeugdwerk actief. Al in het begin van de oorlog kwam hij in Westerbork terecht. Hij was daar naartoe gestuurd door de Joodse Raad om Joods onderwijs te geven en mee te helpen met het jeugdwerk. Hij zette veel zaken op binnen Westerbork, tot en met het houden van ouderavonden om te praten over de problemen van de kinderen. Hij kreeg daar het vertrouwen van veel van de kinderen en werd alom bewonderd als leraar. Op 15 juli 1942 vertrok uit Westerbork de eerste deportatietrein naar Auschwitz. In deze trein zat een grote groep kinderen, Salo zag de transportlijst en ging daarna naar SS-Sturmbahnführer Deppner. Salo meldde Deppner dat hij mee wilde naar het Oosten. Deppner was verbaasd en vroeg hem waarom. Salo antwoordde dat hij daar wilde zijn waar de kinderen waren, omdat dat belangrijk voor hem was. Salo ging mee en kwam om in Auschwitz tussen 25 en 30 september 1942. Het werk van Salo Carlebach werd in Westerbork voortgezet door Leo Bluhmensohn, die de oorlog overleefde.
bron:
MIZRACHIE. “Nieuw Israelietisch weekblad”. Amsterdam, 20-01-1939, p. 12. Geraadpleegd op Delpher op 02-03-2024, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010874659:mpeg21:p012
gepubliceerd:
3 mei 2016
laatst bijgewerkt:
2 maart 2024