Ik ben van ver na de oorlog en toch werd me gisteren het gevoel gegeven dat ik in het legendarische Tip Top Theater geweest ben. Hoe dat kan? Dankzij de Theaterschool van de Amsterdamse Hogeschool voor de Kunsten.
Met een goede balans tussen de geschiedenis van dit op 17 maart 1914 geopende theater aan de Jodenbreestraat 25 en de programmering verzorgden een aantal studenten én docenten van de Theaterschool deze voorstelling.
Alles was daarbij uit de kast gehaald om het theater uit zijn as te laten herrijzen. En daarin slaagden deze voorstelling wonderwel. De sfeer van het theater werd al neergezet bij binnenkomst. Ongeveer op de exacte locatie van het theater was op de gevel aan de Jodenbreestraat de toenmalige gevel geprojecteerd en bij binnenkomst bevond men zich in een goed nagemaakt Tip Top theater. Net zo klein, net zo gehorig en net zo vol als ooit de hele Joodse buurt dit theater kende.
De effecten die men neerzette waren goed doordacht en brachten de sfeer terug. De kesause mandelen (pelpinda’s) ontbraken niet. Tip Top en pelpinda’s hoorden bij elkaar. Maar ook liet men in de zaal horen wat de straatgeluiden waren die men vanaf de Jodenbree en lijn 8 in het theater met zijn flinterdunne muren kon horen. Het was er nooit stil, zeker niet toen iedereen met de pelpinda’s aan de slag ging.
Het neergezette amusement was van een hoog niveau. De studenten wisten de sfeer van weleer neer te zetten. Een sfeer waarin de film, revue en zang een plek hadden. De zangers van weleer, zoals Johnny en Jones, stonden er weer. Dat was voor ieder met historisch besef ontroerend en ontroering werd zeker bereikt door het Jiddische lied dat nu weer in de Jodenbreestraat klonk. In die straat, op die plek.
De goochelnummers waren goed gedaan en van een hoog niveau.
Wat er met het Tip Top Theater in de oorlog gebeurde, hoe het de spelers, het publiek en de eigenaar verging, alles passeerde de revue. Ook het besluit om het Tip Top Theater te slopen.
Hoe dit verbeeld werd, waarbij de ‘muren’ van het theater neervielen en men in een veel grotere ruimte bleek te zitten was theatertechnisch prachtig neergezet.
De Theaterschool verdient een groot compliment met deze productie, waarin een prachtige symbiose bereikt werd van de geschiedenis en het vak. Een vak dat niet alleen draait om wat er zich op een podium afspeelt, maar ook alles er omheen. En daar is men heel goed in geslaagd.
Gisteren zou de laatste voorstelling zijn, maar op de site staat dat het verlengd is. De site staat hier.
Wie meer wil weten over dit theater kan de geschiedenis nalezen via deze link.
Het programmaboekje van Oh Tip Top staat hier.
19 maart 2014. Rob Snijders voor joodsamsterdam.nl
laatst bijgewerkt:
23 september 2019