Meijer Nunes Nabarro (Amsterdam, 26 juli 1895 – Auschwitz, 28 februari 1943) werd geboren als zoon van de diamantslijper Salomon Nunes Nabarro (1865-1943) en Naatje Bed (1867-1922). Meijer voerde de artiestennaam ‘Bolletje’. Volgens familieleden werd hij zo genoemd, met name door zijn rond voorkomen, stevig postuur en ‘bol’ hoofd! Enige zelfspot was hem dus niet vreemd! De komiek Bolletje was, wat men destijds omschreef als, een gentleman humorist die optrad op feesten en feestavonden. Hij verwierf wel enige bekendheid met zijn liedjes en imitaties van artiesten, o.a. van het jeugdige filmsterretje Shirley Temple. Getuige de, bewaard gebleven, artiestenfoto’s van ‘Bolletje’ was de benaming ‘gentleman’ zeker van toepassing op hem. Gekleed in rokkostuum en met hoge hoed stond hij voor zijn publiek.
“Bolletje” had een goede stem, want rond 1920 werd hij gevraagd voor het maken van een grammofoonplaat. Zijn stemvolume was (hoorbaar) uiterst geschikt voor de akoestische plaatopname. Helaas bleef het maar bij één plaat. De titel van de plaat was “De terugkomst van manke Nelis, deel 1 en 2” en werd gemaakt voor het label Odeon (matrijsnummer Da 542 en 543). Dit lied was een vervolg op het bekende lied “De begrafenis van manke Nelis”. Deze titel is door de jaren heen door vele artiesten op de plaat gezet, onder andere door Eduard Kapper. De Amsterdamse herkomst is overigens duidelijk terug te horen in de opname van Bolletje. Bolletje schreef zijn eigen teksten, getuige een bewaard gebleven tekstje van het lied “Op de vlakte”. Deze tekst werd gemaakt op de muziek van “Wenn die Sterne”. Het was een zogenaamd boemelliedje vol van lichte humor en waarin drank en vrouwen de boventoon voerden. Volgens de Haagse krant Het Vaderland van 17 mei 1933 stond Bolletje zelfs op de planken met zijn oudere broer Max Nabarro, die grote bekendheid genoot als film explicateur in Amsterdam. Van verdere optredens tussen de broers Nabarro is niets bekend, ook niet binnen de familie. Enige verwarring ontstond wel eens rondom de aankondiging van de broers, want Bolletje liet zichzelf ook aankondigen als M. Nabarro, evenals zijn broer Max (Mozes) Nabarro.
Tot begin jaren twintig woonde Meijer waarschijnlijk nog aan de Blasiusstraat 134 te Amsterdam, niet ver van zijn ouderlijk huis. In de jaren daarna heeft hij verschillende adressen bewoond in Amsterdam, waarvan hij het langst heeft gewoond op de Amstellaan (1926-1930), Tweede Oosterparkstraat (1930-1934) en vanaf 1934 in de Joubertstraat 17-1. Zijn laatste adres was (volgens de cartotheek van de Joodsche Raad) aan de Meerhuizenstraat 20-II. Als beroep stond nog steeds “humorist” vermeld!
Over de laatste maanden van zijn leven is helaas weinig bekend. Op 3 of 5 oktober 1942 arriveerde Meijer Nunes Nabarro in het “Judendurchgangslager” Westerbork op de Drentse heide. 
Over zijn verblijf in Westerbork is ook niets bekend dan alleen de gegevens over aankomst en vertrek. Hier werd hij na ongeveer twee weken op 19 oktober 1942 op transport gesteld richting Auschwitz. Het zou kunnen dat hij uiteindelijk in een van de voorkampen/werkkampen van Auschwitz terecht kwam, omdat hij het in ieder geval nog ruim vier maanden in deze onmenselijke omgeving heeft volgehouden. Uiteindelijk kwam hij op 28 februari 1943 om het leven in Auschwitz. Hij werd slechts 47 jaar oud. Meijer is nooit gehuwd geweest, maar woonde wel lange tijd samen met een vrouw, genaamd Fietje. Helaas is ook over deze periode verder weinig bekend. De enige herinneringen aan hem zijn slechts een paar vergeelde foto’s, een plaatopname en wat liedteksten.
Artikel opgenomen met vriendelijke toestemming van Jim van Nieuwenhuijzen, originele locatie via deze link.
illustraties:
Collectie Jim van Nieuwenhuijzen.
gepubliceerd:
2 mei 2016
laatst bijgewerkt:
28 februari 2024