Mijn naam is Ruben Potts en ben geboren in de Lange Houtstraat op Vlooienburg. Als klein kind verhuisden we naar de Uilenburgerstraat 106. Vandaar verhuisden we naar de Rapenburgerstraat 71-1hoog.
Mijn vader was een “voddenman” en we waren, net als iedereen in die buurt, arm, maar we hadden toch elke avond te eten.1 keer per week naar het badhuis van school geloof ik. Wat ik me herinner is dat er in dat badhuis een bord hing waarop stond te lezen “HEB ELKE WEEK EEN BAD”.
Door huurschuld verhuisden we in dezelfde straat naar 165 boven de bakkerij van v.d.Hak. In plaats van huur te betalen moest mijn moeder twee keer per week de bakkerij schoonmaken.
In 1939 raakte mijn moeder zwanger. Toen ze de bakkerij niet meer kon schoonmaken moesten we weer verhuizen naar nr. 106-1hoog. Beneden ons woonde familie Brilleman die hadden acht kinderen in zo een kleine woning. (noot samensteller: van de familie Brilleman overleefde 1 kind de oorlog, zie link). Door het hoge kindersterfte hadden we een soort verzekering de CHEWRE. Kostte niet veel en als het Pesach was dan kreeg je voor elk familie lid Matzes, eieren en nog wat anders geloof ik. Tegen die tijd stonden er een hoop olievaten te branden om je “Chometz” te verbranden. Naast ons was een kruidenierswinkeltje. Die mensen verkochten hun winkel dan aan een niet joods iemand en kochten het terug als de Pesach over was.
Dat kostte hen misschien een paar guldens maar dan hoefden ze hun chometz niet te verbranden. Financieel heb ik het nu veel beter maar ik denk vaak terug aan onze vrijdagavond voor de oorlog. Dan ging niemand uit na het eten. Tegenwoordig is dat niet meer zo alleen als je vroom bent denk ik. We hebben nog steeds onze vrijdagavond maar het is anders nu.
Groetjes uit Melbourne, Australia:
Ruben
Aanvulling 25 juni 2017:
Ruben Potts is in mei 2012 in Melbourne overleden.
laatst bijgewerkt:
24 september 2019