Tijdens Sjabbat mogen geen goederen vervoerd worden. Dat is een duidelijke regel, maar binnenshuis mag dit wel.
Deze regel werd al tijdens de middeleeuwen versoepeld en toen werd bepaald dat stadsmuren als grens gezien konden worden. Zo wordt het semi-openbare gebied buiten symbolisch een prive-gebied. Binnen de stad mochten tijdens Sjabbat wel goederen vervoerd en gedragen worden, daarbuiten niet. Men kan het gebied van de eroev dus zien als de verlengde huiskamer. De stadsmuren werden echter afgebroken en in Amsterdam werd de grens vanaf dat moment aangegeven door de Sjabbatpalen, waarvan er nog één resteert die langs de Amstel staat.
Sinds 1972 bestond in Amsterdam de eroev niet meer. De natuurlijke grenzen waren verstoord en bovendien waren veel Joodse Amsterdammers naar Amstelveen verhuisd en dat gebied viel buiten de eroev. Met name de orthodoxe(re) Joden ervoeren dit als een gemis, omdat de voorschriften zover gaan dat veel niet mag. Het dragen van huissleutels, duwen van een rolstoel, autorijden horen er bijvoorbeeld bij. Het ontbreken van een eroev in Amsterdam was dus een gemis en andere grote Europese steden zoals Antwerpen, Parijs en Londen hebben wel een eroev.
Sinds 6 maart 2008 is de eroev in Amsterdam hersteld en loopt nu van het IJ in het noorden tot Leimuiden in het zuiden. Overal is gezocht naar grenzen die voldoen aan de richtlijnen voor de eroev. Daarom vallen een paar gebouwen (zoals de synagoge in de Nieuwe Kerkstraat) er buiten. Hoe de grens van de eroev in Amsterdam en omgeving loopt kan worden gezien door het aanklikken van een van de kaartjes. Midden onder voor het totale gebied, onderstaande voor de grens in het centrum van Amsterdam.
In Israël, maar ook in een aantal andere landen, kan men rond de Joodse steden ook de eroev vinden. De grens wordt daar aangegeven door palen met een V-vormige haak aan de bovenkant waarover een metaaldraad gespannen is.
