Op 3 maart 1921 verscheen er in de Geïllustreerde Joodsche Post een uitgebreid artikel over de Clara-stichting te Zandvoort. Deze instelling werd in 1913 geopend voor Joodse kinderen die TBC hadden en was gevestigd aan de Kostverlorenstraat.
‘Zich koesterend inde reeds warme zonnestralen, die de naderende lente aankondigen, ligt aan het einde der Kostverlorenweg te Zandvoort, de Clara-Stichting. We wandelen het witte hek door en komen langs een oprijlaan aan den ingang van het gebouw. Het gesticht met de gehele omgeving schijnt in diepe rust; geen enkel geluid verbreekt de stilte van de ontwakende natuur. Inde spreekkamer ontmoeten we de dokter-directrice der inrichting, mej. C. A. Polak, die ons op ons verzoek gaarne een en ander mededeelt over de Clara-stichting.
Deze inrichting werd in september 1913 dooreen edelen mensenvriend, wiens naam echter onbekend moet blijven, gesticht en vanaf dien datum worden er tuberculose kinderen liefdevol verpleegd en vinden zij er genezing voor hun ziekte. Ook lijdertjes aan Engelse ziekte of astma, die de zeelucht zo dringend nodig hebben, worden hier opgenomen; echter geen patiënten die gevaar voor besmetting opleveren. De Clara-stichting is een inrichting voor on- en minvermogenden. Aanvankelijk dacht men uit eigen kapitaal alle onkosten te kunnen dekken, doch helaas, de stijgende verplegingskosten waren oorzaak, dat kosteloos geen patiëntjes meer opgenomen konden worden en men een matig tarief moest gaan berekenen. Dit is waarschijnlijk ook de oorzaak, dat de stichting, waar gemiddeld 24 patiënten opgenomen zijn, dit jaar niet zo vol is als andere jaren.
Het geheel is als sanatorium gebouwd, ’s Winters liggen de zieken, waarvan de meesten lijden aan beender-tuberculose, in de lig-hal en slapen met open ramen, (zie de foto.) ’s Zomers liggen ze buiten op het terras.
Door de lange gang met de talrijke deuren komen we door de eetzaal in het speelvertrek, waar de patiënten ook enige uren inde week onderwijs gegeven wordt. Overal hier licht, zon en vriendelijkheid, ’t Is merkwaardig te zien, hoe ’t verplegend personeel, bestaande uit de energieke directrice met een zestal verpleegsters, met de zieken omgaan.
Welk een takt behoort er al niet toe, om ’t dien zieke peuters van 3 tot 12 jaar naar de zin te maken. En ’t schijnt de kleine hier best te bevallen: overal lachende gezichtjes en blijde kinderlach. Dan zien we nog de inrichting voor kunstzon en de verbandzaal, alles uitmuntend door dezelfde orde en reinheid. „Hoe ’t succes is na een behandeling in de inrichting?’ Op deze vraag antwoordde de directrice, dat door een enquête bewezen is, dat de patiëntjes na hun vertrek gelukkig goed gezond bleven. Behalve Hollandsche zijn de laatste tijd hier vele buitenlandse kinderen verpleegd, die te ondervoed waren om in een gewoon gezin weer op verhaal te komen en hier hun verloren krachten terugwonnen en, al is de Clara-stichting een zuiver Joodsche inrichting, wanneer zieke Christen-kindertjes aan haar deur kloppen, zullen zij dat niet te vergeefs doen. Dat is mensenliefde.
Michael Mendes
Bankier Michael Mendes was de persoon die de Clara-Stichting financieel mogelijk maakte. Hij schonk een bedrag van ƒ 300.000,-. Clara was de naam van zijn moeder, vandaar Clara-Stichting.
bron:
De geïllustreerde joodsche post. 3 maart 1921. Geraadpleegd op Delpher op 04-08-2024, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMUBA16:021070011:00001.
illustratie:
De geïllustreerde joodsche post. 3 maart 1921. Geraadpleegd op Delpher op 04-08-2024, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMUBA16:021070011:00001.
gepubliceerd:
4 augustus 2024
laatst bijgewerkt:
4 augustus 2024