David Waterman werd op 7 juli 1934 geboren. Zijn vader, Meijer Waterman (Amsterdam, 25 november 1901 – Amsterdam, 18 april 1956) had een sigarenzaak op de Weesperstraat 74 (foto donker hoekpand, de hoek met de Nieuwe Kerkstraat). De moeder van David was Sara Casseres (Amsterdam, 17 juni 1902 – 20 april 1980). David had nog een oudere zus, Kaatje, geboren op 3 augustus 1928 en (waarschijnlijk nog) een zus Loekie.
David overleed op 15 januari 2008.
Er is nog een foto van David op de Fröbelschool “Kennis en Godsvrucht” op de Nieuwe Keizersgracht 48. Deze foto is gemaakt tijdens het jaarlijkse toneelstukje dat in het gebouw van de Handwerkers Vriendenkring (Nieuwe Achtergracht / Roetersstraat) werd opgevoerd waarbij alle ouders konden komen kijken. David is de derde jongen van links op de bank.
De familie Waterman moest in de oorlog onderduiken en kwamen terecht bij een trouwe klant van de sigarenzaak in Bergen, Noord-Holland. David kon niet meer naar buiten toe en werd mensenschuw.
De verveling in de onderduik was bijna dodelijk. Maar David kreeg afleiding. Zijn onderduikvader was een behoorlijk goede amateur-goochelaar die op bruiloften en partijen wat bijverdiende. Om David bezig te houden deelde hij zijn trucs met hem. David oefende zo lang tot hij de trucs tot in de perfectie beheerste. Spullen om nieuwe trucs te bedenken waren er niet. Wel lucifersdoosjes. David oefende en oefende. Op een dag konden die doosjes zweven. Na de doosjes, kwamen hoedjes, flesjes en nog veel meer en soms zweefde David zelf.
Het gezin overleefde de oorlog. Veel huizen op de Weesperstraat werden na de oorlog gesloopt en hoewel het gezin in 1956 nog op de Weesperstraat 74 woonde, werd het huis in maart 1964 afgebroken en het gezin had inmiddels een woning in de Rivierenbuurt betrokken.
Zodra David kon ging hij het huis uit. Hij wilde de wereld in. De onderduik had hem rusteloos gemaakt en school kon hem niet meer boeien. David sloot zich aan bij avant-gardistische kunstenaars in Amsterdam, zoals Simon Vinkenoog en Lucebert en in 1960 raakte hij betrokken bij het eerste Nederlandse jongerenblad Taboe. Hij stond op de cover van het tweede nummer en veranderde zijn artiestennaam in Dave Parker (“Ook een vulpen“, grapte hij daarover). Hij trad op in kleine theaters en zijn publiek onthield David, de man bij wie de zwaartekracht niet leek te bestaan.
Hij trok de aandacht en kreeg een contract bij de beroemdste nachtclub ter wereld, de Parijse Crazy Horse Saloon. David werkte daar tien jaar, van 1962 tot 1972, en vond er zijn vrouw.
Na deze nachtclub lag de wereld aan zijn voeten. Hij stond maanden in de Sands in Las Vegas, in Hollywood, kwam op de Amerikaanse tv en zijn vrouw en dochter reisden steeds mee. Naast al zijn trucs had David een Charlie Chaplin imitatie, die zelfs in de smaak viel bij de dochter van Chaplin, Geraldine.
David kon stoppen met werken toen hij zestig was. Deels omdat hij het zich kon veroorloven, maar ook omdat hij merkte dat er steeds minder belangstelling kwam voor illusionisten en variété.
Het gezin kwam terug naar Amsterdam en ging wonen in de Beethovenstraat. David raakte in de vergetelheid. Zijn dochter ging met achttienjarige leeftijd het huis uit, en daarna vertrok zijn vrouw. David werd eenzaam. In december 2008 had zijn buurman een gesprek met hem. Hij zou veertien verschillende circusvoorstellingen gaan zien, hij was blij zijn passie te kunnen volgen tijdens de komende dagen.
Het kwam er niet meer van. David overleed. De buurman ging naar de crematie, bang dat zo’n eenzaam man alleen zijn laatste reis zou maken. Maar de aula was vol, er waren oud- collega’s, schrijvers, schilders en zelfs twee oud-ministers.
Oudere kleinkunstenaars vertelden dat ze in David’s Parijse jaren zijn beste vrienden waren geweest. Op een groot scherm werd een slideshow van zijn successen vertoond. Dia’s van Dave Parker in Las Vegas met Sammy Davis jr, met Nelson Mandela in Johannesburg, met Barbra Streisand in Londen. Er was een wereldster heengegaan, die zijn laatste jaren in eenzaamheid sleet. David Waterman, van het podium op de Fröbelschool tot de beroemdste podia ter wereld.
bron:
gezinskaart Meijer Waterman, stadsarchief Amsterdam.
stadsarchief Amsterdam, woningkaart Weesperstraat 74.
Brusse, Peter, Nog altijd die balletjes? in de Volkskrant van 26 januari 2008.
Fransman, Rob, De man die kon zweven, op www.robfransman.nl (bezocht 11 jan 2015).
Klöters, Jacques, Jacques Klöters over Dave Parker, op www.zwartekat.nl (bezocht 11 jan 2015).
Gelder, Henk van, Met bolhoed op omslag van ‘Taboe’, www.nrc.nl
Joods Biografisch Woordenboek (bezocht 11 jan 2015).
familiebericht dankzegging i.v.m. overlijden Meijer Waterman, Nieuw Israëlitisch Weekblad, 25 mei 1956.
Stambomen van de Nederlands Joodse families – Sara Casseres (bezocht 11 jan 2015).
Afbeelding
Uitsnede foto Stadsarchief Amsterdam 010009004510
Foto Kennis en Godsvrucht met dank aan C. Aldewereld.
laatst bijgewerkt:
15 september 2019