Calmer Julius Roos (Coevorden, 6 mei 1908 – Amsterdam, 10 september 1970) was niet gelovig en gemengd gehuwd op 26 januari 1939 met Grietje Burgij (Sneek, 2 november 1906 – Amsterdam, 2002). Calmer promoveerde in 1939, studeerde aan de Universiteit van Amsterdam. In februari 1939 vestigde hij zich als internist op de Weteringschans 125. Calmer was een zoon van Izak Roos (Coevorden, 8 september 1877) en Sophie Vos. Calmer en Betsij kregen drie kinderen; Boris Otto, Julius Calmer en Carel Martijn.
Een zus van Calmer was Hennie Roos (Coevorden, 3 oktober 1909 – Amsterdam, 25 april 1995), die trouwde met Meyer de Swaan (Groningen, 1911 – Manchester, 15 maart 1957). Ze was een vooraanstaande feministe, een van de grote vrouwen bij Dolle Mina. Sinds 1996 bestaat de tweejaarlijkse Hennie de Swaan-prijs.
Calmer was consulent voor het Portugees Israëlietisch Ziekenhuis en had volgens de kaart van de Joodsche Raad daar een functie. Hij was arts voor de Joodsche Raad samen met Calmer Roos, Bert de Vries Robles en Jo van der Hal.
In die hoedanigheid was Calmer de arts die de dood vaststelde van Rachel Breemer – Spijer (Amsterdam, – Amsterdam, ), die tijdens het vervoer vanaf haar huis op de Smaragdstraat 26-2 naar de Panamakade voor de deportatie vanaf de Rietlanden door de Ordnungspolizei onwel werd.
Calmer overleefde, waarschijnlijk door zijn gemengde huwelijk – hoewel dat zeker geen garantie was -, de oorlog en hervatte snel na het einde van de oorlog zijn praktijk op de Weteringschans. Deze bleef hij zeker tot 1967 uitvoeren, uit dat jaar dateert nog een advertentie. Hij werkte ook bij de Dijsselhofkliniek, zij plaatsten een advertentie na het overlijden van Calmer in 1970. In dat jaar woonde Calmer met zijn echtgenote niet meer op de Weteringschans, maar waren verhuisd naar de Oranje Nassaulaan 79. Zijn zoon Julius Calmer Roos nam de praktijk op de Weteringschans over.
Naar Calmer Roos is de C. J. Roosstichting genoemd. Calmer was als internist baanbrekend en wilde, volgens de website van de C. J. Roosstichting, ‘poliklinische interne geneeskunde integraal (dat wil zeggen in zijn volle omvang) en extramuraal, dus buiten de muren van het ziekenhuis beoefenen’. De praktijk aan de Weteringschans was de enige praktijk in Nederland waar dit gebeurde.
bron:
Calmer Julius Roos, Stadsarchief Amsterdam, Archiefkaarten, archiefnummer 30238, inventarisnummer 1763.
C J Roos, Advertentie. “Het joodsche weekblad : uitgave van den Joodschen Raad voor Amsterdam”. Amsterdam, 01-08-1941, p. 11. Geraadpleegd op Delpher op 20-01-2024, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010318166:mpeg21:p011.
Calmer J. Roos, kaart Joodsche Raad, Arolsen Archives, 130364082 (Calmer J ROOS).
Advertentie. “De Tijd De Maasbode”. Amsterdam, 15-07-1967, p. 10. Geraadpleegd op Delpher op 20-01-2024, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:011237879:mpeg21:p010.
Dijsselhofkliniek, “Het Parool”. Amsterdam, 11-09-1970. Geraadpleegd op Delpher op 20-01-2024, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ABCDDD:010836386:mpeg21:p006.
Julius Roos, toespraak Hans van Mierlo, https://www.drcjroosstichting.nl/afscheid-julius (geraadpleegd 20 januari 2024).
illustratie:
C J Roos, Advertentie. “Het joodsche weekblad : uitgave van den Joodschen Raad voor Amsterdam”. Amsterdam, 01-08-1941, p. 11. Geraadpleegd op Delpher op 20-01-2024, https://resolver.kb.nl/resolve?urn=ddd:010318166:mpeg21:p011.
gepubliceerd:
20 januari 2024
laatst bijgewerkt:
20 januari 2023